Zmiany poziomu sprawności węchowej są wczesnym symptomem rozwoju chorób neurozwyrodnieniowych, w szczególności choroby Parkinsona oraz choroby Alzheimera. W populacji zdrowej funkcjonowanie węchowe cechuje niezależność od poziomu inteligencji oraz różnych funkcji poznawczych, np. sprawności pamięciowej. Najlepsze funkcjonowanie węchowe u osób zdrowych przypada na okres pomiędzy 20 a 40 r.ż. W populacji geriatrycznej stwierdza się pogorszenie sprawności węchowej. Z tego względu istotne znaczenie ma wiedza na temat różnic między zmianami związanymi z fizjologicznym starzeniem się, a objawami wskazującymi na zmiany patologiczne w mózgu. W artykule omówiono struktury neuroanatomiczne szlaku węchowego oraz ich zmiany inwolucyjne, które mogą przyczyniać się do pogorszenia sprawności węchowej wraz z wiekiem. Przedstawiono dane na temat częstotliwości występowania dysfunkcji węchowych, różnic międzypłciowych w zakresie funkcjonowania węchowego oraz charakterystyki pogorszenia tej sprawności w wieku podeszłym. Ponadto opisano związane z wiekiem zmiany dotyczące pamięci zapachów. Autorzy sugerują, iż głównym kryterium pozwalającym różnicować między fizjologiczną a patologiczną utratą sprawnością węchu jest świadomość/brak świadomości deficytu w tym zakresie.