Cel pracy:
W literaturze przedmiotu rzadko spotyka się badania nad predyktorami przebiegu schizofrenii młodzieńczej, zwłaszcza oparte na danych pochodzących z długoterminowych katamnez. W naszej analizie badamy zależności pomiędzy obrazem i efektem klinicznym pierwszej hospitalizacji a wskaźnikami klinicznymi i społecznymi przebiegu choroby.

Metoda:
69 pacjentów hospitalizowanych w wieku średnio 16 lat (punkt 0) z powodu schizofrenii (rediagnozowanej retrospektywnie wg kryteriów ICD-10) i powtórnie zbadanych w 5 lat później (punkt 1 – badanie osobiste dotyczyło 41 osób) zostało po raz kolejny poddanych ocenie pod kątem parametrów klinicznych i społecznych w 45 lat po wyjściowej hospitalizacji (punkt 2 – badanie osobiste dotyczyło 21 osób).

Wyniki:
Obraz kliniczny pierwszego epizodu schizofrenii w zakresie objawów autyzmu, apatii i abulii, objawów rozszczepiennych, formalnych zaburzeń myślenia, objawów katatonicznych, objawów hebefrenicznych, urojeń, omamów oraz sumarycznego nasilenia całej schizofreniczne psychopatologii, a także efekt pierwszej hospitalizacji (mierzony poziomem poprawy, wglądu oraz zdolności relacyjnych) ujawniły liczne i różnorodne korelacje zarówno z obrazem objawowym i klinicznym przebiegiem schizofrenii, jak i odległym funkcjonowaniem społecznym badanych. Zmiennymi o największym znaczeniu rokowniczym okazały się wyjściowy autyzm oraz poziom poprawy klinicznej, wglądu i zdolności do tworzenia relacji mierzone na końcu pierwszej hospitalizacji.

Wnioski:
Objawy negatywne podczas pierwszego epizodu schizofrenii oraz jakość poprawy w obszarach objawów, wglądu chorobowego i zdolności do tworzenia związków osiągniętej podczas pierwszego pobytu szpitalnego okazały się istotnymi czynnikami prognostycznymi w schizofrenii młodzieńczej.