Cel pracy:
Opierając się na koncepcji Sharp i Fonagiego, postawiono hipotezę dotyczącą deficytów mentalizacji jako predyktorów zaburzeń depresyjnych w okresie adolescencji. Mediatorami tej relacji byłyby, zgodnie z teorią, procesy regulacji emocji u dziecka.

Metoda:
Podstawę planowania i analizy danych stanowił model korelacyjno- regresyjny. Przeprowadzono badanie w 204- osobowej nieklinicznej grupie adolescentów- uczniów szkół podstawowych i ponadpodstawowych. Wykorzystano polskie wersje następujących narzędzi badawczych: kwestionariusz CDI-2 Kovacs, Kwestionariusz funkcjonowania refleksyjnego (RFQ-8) Fonagy’ego, Kwestionariusz hipermentalizacji Sharp, oraz Kwestionariusz poznawczych strategii regulacji emocji (CERQ) Garnefski, Kraaji.

Wyniki:
Analizy zgromadzonych danych ujawniły, że, im bardziej obniżone są zdolności do mentalizowania, tym większe jest nasilenie objawów depresji. Wszystkie kryteria diagnostyczne choroby łączą się ze zmniejszoną umiejętnością rozumienia świata przeżyć- własnych i innych ludzi. Zarówno hipomentalizacja, jak też hipermentalizacja są istotnymi predyktorami występowania symptomów depresji u młodzieży, przy czym mediatorem tego związku jest triada nieadaptacyjnych poznawczych strategii regulacji emocji: obwinianie siebie, ruminacja oraz katastrofizowanie.

Wnioski:
Najczęstszą- połączoną z wszystkimi rodzajami deficytów mentalizacji oraz wszystkimi symptomami depresji okazuje się strategia obwiniania siebie; natomiast katastrofizowanie jest tą strategią regulacyjną, która łączy się przeważnie z jednym typem deficytów mentalizacji. Uzyskane wyniki, wymagają dalszych badań, określających, na przykład, warunki, w jakich wyolbrzymienie poczucia winy związane jest z wystąpieniem psychopatologii.