Kardiomiopatia okołoporodowa (PPCM) jest chorobą mięśnia sercowego charakteryzującą się obniżeniem frakcji wyrzutowej lewej komory poniżej 45%, rozwijającą się pod koniec ciąży lub w ciągu kilku miesięcy po jej zakończeniu. Jest to schorzenie o wieloczynnikowej etiologii, która pozostaje nie w pełni wyjaśniona. Przypuszczalny mechanizm patofizjologiczny obejmuje nadmierny stres oksydacyjny oraz zaburzenia metabolizmu prolaktyny i tryptofanu. Mechanizmy te mogą również stanowić podłoże dla rozwoju zaburzeń psychicznych, które występują u pacjentek z PPCM częściej niż u kobiet bez tej jednostki chorobowej. Badania wykazują, że pacjentki z PPCM charakteryzują się pogorszeniem stanu psychicznego oraz większym ryzykiem występowania chorób takich jak depresja czy schizofrenia. Z uwagi na to, że bromokryptyna pośrednio hamuje wydzielanie prolaktyny, podkreśla się istotną rolę tego leku w terapii PPCM. Najnowsze badania zwracają także uwagę na potencjalne zagrożenia związane ze stosowaniem leków psychiatrycznych u pacjentek z obciążeniem układu sercowo-naczyniowego wynikającego z PPCM. Niniejszy artykuł przedstawia przegląd aktualnej wiedzy na temat związku między kardiomiopatią okołoporodową a zaburzeniami psychicznymi.