Szacuję się, że około 1 do 3% ludzi na świecie cierpi na celiakię, która w głównej mierze dotyczy osób rasy kaukaskiej. Pomocny podczas diagnozowania jednostki chorobowej jest haplotyp HLA-DQ2 i HLA-DQ8 obecny u większości populacji europejskiej z zdiagnozowaną celiakią. Głównym objawem jest przewlekłe zapalenie jelita cienkiego i zanik kosmków jelitowych, ale mogą występować również objawy neurologiczne i psychopatologiczne, takie jak depresja czy nasilony lęk. Liczne badania wskazują, że dieta bezglutenowa łagodzi objawy psychologiczne związane z celiakią. Rygorystyczne wymogi diety stanowią jednak często wyzwanie dla pacjentów, zmieniając ich dotychczasowy styl życia, ograniczając jego komfort. U chorych na celiakię obserwuje się nasilenie objawów depresyjnych i lękowych, a długość trwania choroby wpływa na nasilenie powyższych objawów. Aktualnie korzyści terapeutyczne przypisywane są szczególnie diecie bezglutenowej, jednak ostatnie doniesienia naukowe świadczą o porównywalnym efekcie klinicznym u pacjentów stosujących probiotyki. Na przebieg choroby wpływ ma również wsparcie emocjonalne rodziny chorego, powodując łagodniejszy przebieg choroby. Należy zwrócić szczególną uwagę opiekunów chorych na symptomy objawów lękowych oraz depresyjnych u podopiecznych, ponieważ często są one niedostrzegane, co wpływa na niepomyślny przebieg choroby.