Cel pracy:
sprawdzenie zasadności przekonania o istnieniu wielu „zaburzeń” nerwicowych.

Metoda:
Analizy taksonomiczne metodami pojedynczego wiązania, średnich połączeń i metodą Warda oraz grupowanie metodą k-średnich. Podstawowy materiał badawczy stanowiły kwestionariusze objawowe „O”, w których badani opisywali występowanie i nasilenie 135 dolegliwości i dysfunkcji (objawów nerwicowych), do których odnoszą się zmienne (pytania) tego kwestionariusza , w okresie poprzedzających siedmiu dni. Przedmiotem analiz były trzy grupy: pilotowa – wszystkie dostępne kwestionariusze pacjentów zgłaszających się do leczenia, zasadnicza – kwestionariusze wypełnione wyłącznie przez pacjentów u których rozpoznano zaburzenia nerwicowe oraz grupa kontrolna.

Wyniki:
W badaniu pilotowym użyto informacje zawarte w Kwestionariuszu Objawowym „O”, wypełnianym przed leczeniem przez 4649 pacjentów, zgłaszających się do leczenia z powodu różnych zaburzeń czynnościowych, W badaniu podstawowym użyto kwestionariusze wypełnione przez 288 pacjentów z zaburzeniami nerwicowymi oraz przez 95 osób zdrowych, stanowiących grupę kontrolną.

Wnioski:
przemawiają za tym, że symptomy zaburzeń funkcjonalnych stanowią jeden zbiór (jeden syndrom), przekonanie o wielości zaburzeń nerwicowych wydaje się nieuzasadnione.