ARTICLE
Parafunkcje, oznaki i objawy zaburzeń czynnościowych narządu żucia (TMD) u dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD).
| 1 | Gdański Uniwersytet Medyczny, Zakład Prewencji i Dydaktyki |
| 2 | Gdański Uniwersytet Medyczny, Zakład Technik Dentystycznych i Zaburzeń Czynnościowych Narządu Żucia |
| 3 | Dzienny Oddział Psychiatryczny dla Dzieci i Młodzieży, Gdańskie Centrum Zdrowia |
| 4 | Warszawski Uniwersytet Medyczny, Klinika Psychiatrii Wieku Rozwojowego |
AUTOR DO KORESPONDENCJI
Klaudia Suligowska
Department of Preventive Medicine and Education, Department of Dental Techniques and Masticatory System Dysfunctions, Medical University of Gdansk, Poland
Department of Preventive Medicine and Education, Department of Dental Techniques and Masticatory System Dysfunctions, Medical University of Gdansk, Poland
Data nadesłania: 05-03-2019
Data ostatniej rewizji: 12-05-2019
Data akceptacji: 27-10-2019
Data publikacji online: 31-08-2021
Data publikacji: 31-08-2021
Psychiatr Pol 2021;55(4):887–900
SŁOWA KLUCZOWE
medycyna prewencyjnazespół zaburzeń czynnościowych stawu skroniowo-żuchwowegokwestionariusz Child Behavior Checklist (CBCL)
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Celem pracy było porównanie ilości parafunkcji oraz oznak i objawów TMD w populacyjnej grupie dzieci z ADHD i bez ADHD.
Metoda:
Badaniem objęto wszystkie dzieci klas V wszystkich publicznych szkół podstawowych (dzieci nieleczone, niekierowane). Zgłaszalność wyniosła 91%. W I etapie badań psychologiczno-psychiatrycznych rodzice i dzieci wypełniali kwestionariusze CBCL i YSR. W kolejnym etapie u dzieci wyłonionych w badaniu przesiewowym wykwalifikowany psychiatra dziecięcy przeprowadził półustrukturyzowany wywiad diagnostyczny K-SADS-PL i diagnozował ADHD. Parafunkcje, oznaki i objawy TMD oceniono przeprowadzając bezpośredni wywiad z dzieckiem oraz badanie kliniczne przez lekarza stomatologa.
Wyniki:
Wykazano istotne różnice (p<0,05) pomiędzy dziećmi z ADHD i bez ADHD związane z uprawianiem parafunkcji takich jak: żucie gumy (76,47% vs. 46,07%), obgryzanie paznokci (70,59% vs. 40,45%) oraz bruksizm (52,54% vs. 26,22%), liczbą uprawianych parafunkcji (8-10 parafunkcji 11,76% vs. 2,25%) oraz oznak i objawów TMD (1 oznaka lub objaw 0,0% vs 32,21%; 4-7 oznak lub objawów 17,65% vs. 3,75%).
Wnioski:
U dzieci z ADHD wykazano znacznie częstsze występowanie objawów zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego oraz uprawianych parafunkcji. Badania te sugerują, że dzieci z ADHD stanowią grupę zwiększonego ryzyka wystąpienia TMD w przyszłości. Koniecznie jest interdyscyplinarne leczenie pacjenta z ADHD przez psychiatrę i stomatologa.
Celem pracy było porównanie ilości parafunkcji oraz oznak i objawów TMD w populacyjnej grupie dzieci z ADHD i bez ADHD.
Metoda:
Badaniem objęto wszystkie dzieci klas V wszystkich publicznych szkół podstawowych (dzieci nieleczone, niekierowane). Zgłaszalność wyniosła 91%. W I etapie badań psychologiczno-psychiatrycznych rodzice i dzieci wypełniali kwestionariusze CBCL i YSR. W kolejnym etapie u dzieci wyłonionych w badaniu przesiewowym wykwalifikowany psychiatra dziecięcy przeprowadził półustrukturyzowany wywiad diagnostyczny K-SADS-PL i diagnozował ADHD. Parafunkcje, oznaki i objawy TMD oceniono przeprowadzając bezpośredni wywiad z dzieckiem oraz badanie kliniczne przez lekarza stomatologa.
Wyniki:
Wykazano istotne różnice (p<0,05) pomiędzy dziećmi z ADHD i bez ADHD związane z uprawianiem parafunkcji takich jak: żucie gumy (76,47% vs. 46,07%), obgryzanie paznokci (70,59% vs. 40,45%) oraz bruksizm (52,54% vs. 26,22%), liczbą uprawianych parafunkcji (8-10 parafunkcji 11,76% vs. 2,25%) oraz oznak i objawów TMD (1 oznaka lub objaw 0,0% vs 32,21%; 4-7 oznak lub objawów 17,65% vs. 3,75%).
Wnioski:
U dzieci z ADHD wykazano znacznie częstsze występowanie objawów zaburzeń stawu skroniowo-żuchwowego oraz uprawianych parafunkcji. Badania te sugerują, że dzieci z ADHD stanowią grupę zwiększonego ryzyka wystąpienia TMD w przyszłości. Koniecznie jest interdyscyplinarne leczenie pacjenta z ADHD przez psychiatrę i stomatologa.
Projekt nr RCN/SN/0610/2021/1 realizowany w latach 2022-2024
Całkowita wartość zadania: 490 000 PLN
Kwota dofinansowania z MEiN: 100 000 PLN
Cele zadania: Wydanie w trybie Open Access w internecie wersji anglojęzycznej i polskojęzycznej 12 kolejnych zeszytów czasopisma Psychiatria Polska (roczniki 2022-2024). Unowocześnienie i przebudowa struktury strony www czasopisma. Finansowanie systemu edytorskiego Editorial System. Adiustacja i korekta zeszytów czasopisma. Przeciwdziałanie nierzetelności naukowej. Przekazywanie wersji elektronicznych czasopisma do Cyfrowej Biblioteki Narodowej POLONA oraz Cyfrowej Wypożyczalni Publikacji Naukowych Academica.
Przetwarzamy dane osobowe zbierane podczas odwiedzania serwisu. Realizacja funkcji pozyskiwania informacji o użytkownikach i ich zachowaniu odbywa się poprzez dobrowolnie wprowadzone w formularzach informacje oraz zapisywanie w urządzeniach końcowych plików cookies (tzw. ciasteczka). Dane, w tym pliki cookies, wykorzystywane są w celu realizacji usług, zapewnienia wygodnego korzystania ze strony oraz w celu monitorowania ruchu zgodnie z Polityką prywatności. Dane są także zbierane i przetwarzane przez narzędzie Google Analytics (więcej).
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.
Możesz zmienić ustawienia cookies w swojej przeglądarce. Ograniczenie stosowania plików cookies w konfiguracji przeglądarki może wpłynąć na niektóre funkcjonalności dostępne na stronie.