Cel:
Głównym celem prezentowanych badań była eksploracja zjawiska podatności na zakłócenia poczucia własności swojego ciała, wywoływanego eksperymentalnie u osób chorych na schizofrenię. Dążono do odpowiedzi na następujące pytania badawcze: 1) Czy RHI w grupie osób ze schizofrenią jest znacząco bardziej intensywna niż w grupie osób bez diagnozy choroby psychicznej? 2) Czy zaburzenia poczucia własności ciała pozostają w istotnym związku z poziomem organizacji osobowości, wyrażonym konstelacją najczęściej uruchamianych mechanizmów obronnych?, oraz 3) Czy zaburzenia poczucia własności ciała wiążą się z najczęstszym uruchamianiem konkretnych mechanizmów obronnych?

Metoda:
W badaniach wzięły udział 64 osoby, w tym 31 osób z diagnozą schizofrenii wg ICD-10 (93,5% typ paranoidalny i 6,5% typ zdezorganizowany) oraz 33 bez diagnozy choroby psychicznej. Badania przeprowadzone zostały w paradygmacie Iluzji Gumowej Ręki (RHI). Wykorzystane zostały następujące narzędzia badawcze: Kwestionariusz RHI Botvinicka i Cohena oraz Kwestionariusz Stylów Obronnych Bonda.

Wyniki:
Między grupą kontrolna a grupą osób ze schizofrenią stwierdzono istotne różnice: 1) w intensywności RHI (F(1, 62) = 121,86; p < 0,001), jak również 2) na poziomie mechanizmów neurotycznych (F(1, 62) = 28,21; p < 0,001) i mechanizmów niedojrzałych (F(1, 62) = 36,71; p < 0,001). W grupie osób ze schizofrenią najintensywniej uruchamiane są mechanizmy z grupy niedojrzałych, natomiast w grupie kontrolnej dominującymi w konstelacji mechanizmów obronnych są mechanizmy z grupy dojrzałych i neurotycznych.

Wnioski:
Osoby ze schizofrenią znacznie intensywniej, w porównaniu do osób z grupy kontrolnej, ulegają zakłóceniom poczucia własności ciała. Intensywność RHI ma związek z poziomem organizacji osobowości, oraz z najczęstszym uruchamianiem mechanizmów z grupy niedojrzałych, zwłaszcza fantazji schizoidalnych i projekcji.