Cel:
Celem artykułu jest eksploracja postawy studentów psychologii do lesbijek wychowujących dzieci w parach jednopłciowych, w wyobrażonej sytuacji udzielania profesjonalnego wsparcia dziecku. Wyróżniono trzy rodzaje postępowania psychologa w takiej sytuacji: unikanie kontaktu (rezygnację z interwencji lub podjęcie jej bez udziału partnerki matki), pozorne włączenie partnerki matki (bez angażowania jej) oraz rzeczywiste włączenie (kobiety porównywalnie uczestniczą w interwencji). Badano związek postaw z poparciem dla praw gejów i lesbijek, pochodzeniem dziecka (z wcześniejszego związku heteroseksualnego lub obecnego, homoseksualnego) i zmiennymi demograficznymi.

Metoda:
Przebadano 97 studentów ostatnich lat psychologii na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu z zastosowaniem autorskiej ankiety.

Wyniki:
Badani najczęściej byli skłonni włączać partnerkę matki do pracy, a najrzadziej - unikać kontaktu. Na podstawie analizy skupień wyróżniono trzy typy postaw: bezwarunkową akceptację (N = 44), akceptację warunkową, zależną od tego, czy dziecko urodziło się w związku hetero, czy homoseksualnym (N = 45) oraz unikanie/odrzucenie (N = 8). Postawa badanych była związana z deklarowanym poparciem dla praw gejów i lesbijek oraz z orientacją seksualną, natomiast nie stwierdzono związków z płcią i wiekiem badanych.

Wnioski:
Z uwagi na znaczny poziom społecznych uprzedzeń wobec gejów i lesbijek w Polsce, zagadnienie ich rodzicielstwa i społecznego funkcjonowania dzieci z tych rodzin powinno stać się obszarem badań i dyskusji naukowych, powinno także być wprowadzone do programów nauczania na studiach wyższych, w celu odkłamania negatywnych stereotypów i poprawy jakości życia tych rodzin.