Cel pracy:
Cel: Celem pracy jest adaptacja Skali Picia Problemowego (SPP) służącej do ilościowego i jakościowego badania zaburzeń używania alkoholu skonceptualizowanych według klasyfikacji DSM-5.

Metoda:
Metoda: Przebadano 708 osób dorosłych, w różnych stopniu spożywających alkohol, w tym 91 leczących się z powodu uzależnienia, których rekrutowano w poradniach leczenia uzależnienia. Pozostałe osoby, o różnej charakterystyce socjodemograficznej, rekrutowano poprzez zastosowanie metody „kuli śnieżnej”. Trafność oceniono przez skorelowanie uzyskanych wyników z testem AUDIT, rzetelność - poprzez analizę zgodności wewnętrznej.

Wyniki:
Wyniki: Przedstawiona analiza pokazuje wysoką trafność i rzetelność większości obszarów, co oznacza, że SPP jest narzędziem, które można stosować w praktyce klinicznej. Trafność kryterialną obliczono korelując wyniki SPP z AUDIT (r=0,88, p< ,01). Wyniki w poszczególnych obszarach wahają się od r=0,86 (Trudności w kontroli picia) do r=0,77 (Zależność farmakologiczna). Rzetelność obliczono metodą międzypołówkową, poszczególne wartości współczynników alfa Cronbacha z korektą Spearmana–Browna wahają się w określonych obszarach od 0,89 (Trudności w kontroli picia) do 0,65 (Ryzykowne używanie substancji). W żadnym z obszarów wyniki nie były niższe niż 0,60.

Wnioski:
Podsumowanie: SPP jest przydatnym narzędziem badawczym umożliwiającym analizę ilościową i jakościową zaburzeń używania alkoholu. Skala ta jest pomocna w postawieniu pełnej i trafnej diagnozy klinicznej z uwzględnieniem głębokości zaburzenia i w monitorowaniu zmian w procesie terapii.