Sertralina (SRT) jest nowoczesnym i stosunkowo bezpiecznym selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny często stosowanym w terapii depresji. Monitorowanie poziomu leku i jego aktywnego metabolitu, N-demetylosertraliny (DSRT), w organizmie pacjenta umożliwia optymalizację dawkowania i personalizację leczenia, a ponadto ma szczególne znaczenie w przypadku nasilonych działań niepożądanych lub braku reakcji organizmu na zastosowaną terapię. Z tych powodów istotną kwestią jest dysponowanie szybkimi, czułymi i wiarygodnymi metodami analitycznymi umożliwiającymi oznaczenie SRT i DSRT w materiale diagnostycznym, tj. we krwi, osoczu, moczu i ślinie, a ponadto w materiale biologicznym pochodzącym od osób zmarłych. Pożądana jest duża różnorodność metod analitycznych i materiału diagnostycznego z uwagi na konieczność oznaczenia zarówno całkowitego poziomu leku (analiza krwi), jak również niezwiązanego z białkami (analiza śliny i moczu). Z tego względu dokonano szczegółowego przeglądu piśmiennictwa traktującego o sposobach izolacji SRT i DSRT z materiału biologicznego i technikach analitycznych wykorzystywanych do ich oznaczania. Scharakteryzowano takie procedury ekstrakcyjne, jak ekstrakcja i mikroekstrakcja do fazy stałej oraz ekstrakcja od fazy ciekłej. Zwracano szczególną uwagę na parametry uwzględniane podczas optymalizacji ekstrakcji, tj. wpływ pH, rodzaju rozpuszczalnika oraz składu mieszaniny rozpuszczalników na proces przemywania różnych rodzajów sorbentów (hydrofobowych, hydrofilowo-lipofilowych, jonowymiennych) oraz wymywania analitów. Wskazano na wady i zalety technik ekstrakcyjnych, uwzględniając wydajność i precyzję ekstrakcji. Omówiono też precypitację białek jako jeden z nowszych sposobów oczyszczania próbek. Przedstawiając techniki końcowego oznaczania, tj. HPLC, LC, GC, zwrócono uwagę na znaczenia detektora (UV, azotowo-fosforanowy, MS), jako podstawowego elementu decydującego o czułości wyrażanej jako granice wykrywalności i oznaczalności osiągane daną metodą.