Wielu naukowców podziela przekonanie, że geny i białka zaangażowane w etiopatogenezę zaburzeń psychicznych, mogą pełnić rolę biomarkerów – biologicznych znaczników stanu zdrowia. Markery genetyczne określają ogólne predyspozycje osoby badanej, zaś inne biochemiczne wskaźniki, takie jak stężenie substancji w płynach ustrojowych, mówią o aktualnym stanie organizmu. Wśród badaczy schizofrenii dużym zainteresowaniem cieszą się gen i białko BDNF (ang. brain-derived neurotrophic factor – neurotroficzny czynnik pochodzenia mózgowego), ze względu na rolę tej neurotrofiny w neurogenezie, synaptogenezie oraz jej wpływ na funkcję neuronów dopaminergicznych. W grupie osób chorych na schizofrenię, gen BDNF badano pod kątem polimorfizmów i metylacji w obrębie sekwencji promotorowych. Oznaczano też stężenie samej neurotrofiny w mózgach chorych post mortem i we krwi żyjących pacjentów, często uwzględniając wpływ terapii farmakologicznej. Analiza wyników tych badań ujawnia wiele sprzeczności i niejasności. Jedyną wielokrotnie potwierdzoną obserwacją jest obniżenie stężenia białka BDNF w surowicy krwi chorych na schizofrenię w porównaniu do osób zdrowych. Wydaje się, że na razie nasza wiedza na temat regulacji ekspresji genu BDNF i funkcji białka jest zbyt mała, aby w oparciu o BDNF wnioskować o stanie pacjentów cierpiących na schizofrenię.