Układ purynergiczny odgrywa rolę w regulacji wielu procesów psychicznych, w tym nastroju i aktywności. W jego skład wchodzą receptory P1, których agonistą jest adenozyna oraz receptory P2 aktywowane przez nukleotydy (m.in. adenozynotrifosforan-ATP). Postulowane zaburzenia w zakresie kwasu moczowego w chorobach afektywnych miały związek z wprowadzeniem litu do leczenia tych chorób w XIX i XX wieku, natomiast w początku XXI wieku zgromadzono nowe dowody na rolę kwasu moczowego w patogenezie i leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej (CHAD). Wykazano większe rozpowszechnienie dny i wyższe stężenie kwasu moczowego u pacjentów z CHAD oraz terapeutyczne działanie w manii allopurinolu, stosowanego jako dodatek do leków normotymicznych. W ostatnich latach badania nad rolą układu purynergicznego w patogenezie i leczeniu chorób afektywnych i schizofrenii skupiają się na roli receptorów adenozynowych (P1) i nukleotydowych (P2) Aktywacja receptorów adenozynowych związana jest z działaniem przeciwdepresyjnym. W patogenezie chorób afektywnych. mają również znaczenie zmiany w zakresie receptorów P2. Rola układu purynergicznego w schizofrenii jest związana z wpływem receptorów adenozynowych i nukleotydowych na przekaźnictwo dopaminergiczne i glutaminergiczne. Wiele danych wskazuje, że w schizofrenii mamy do czynienia z deficytem układu adenozynowego. Zmiany w zakresie układu purynergicznego mają również znaczenie w powstawaniu objawów psychopatologicznych schizofrenii oraz działaniu leków przeciwpsychotycznych.