Problematyka wykorzystania seksualnego osób małoletnich w Kościele katolickim jest szeroko dyskutowana w mediach. Niemniej jednak zaczęto w nieprecyzyjny sposób posługiwać się terminem "ksiądz-pedofil" przy wskazywaniu sprawców. Istnieje bardzo mało badań zajmujących się wprost tą grupą przestępców, nie dysponujemy również jak dotąd żadną teorią, która w adekwatny sposób wyjaśniłaby tego typu zachowania. Próby psychologicznego scharakteryzowania duchownych wykorzystujących seksualnie osoby niepełnoletnie przyniosły jak dotąd ograniczony sukces. Celem tego artykułu jest przedstawienie najważniejszych kwestii i dylematów klinicznych związanych z diagnostyką i leczeniem parafilii, podobieństwami i różnicami pomiędzy duchownymi a innymi sprawcami przestępstw seksualnych wobec małoletnich, typologią przestępców seksualnych wśród księży, związkiem płci ofiar z orientacją seksualną i celibatem sprawców. Autor wykaże, że używanie pojęcia "ksiądz-pedofil" nie tylko jest mylące, ale bywa używane w celu świadomego wprowadzenia w błąd. Z jednej strony po to, aby wywołać efekt paniki moralnej sugerując, że duchowieństwo katolickie jest grupą zwiększonego ryzyka tego typu przestępstwami. Z drugiej zaś po to, aby wskazując na płeć i wiek ofiar większości ich ofiar, uznać za sprawców homoseksualistów w koloratkach, a więc wytypować kozła ofiarnego odpowiedzialnego za problemy kościelnej instytucji.