Cel pracy:
W niniejszym opracowaniu przedstawione zostały wyniki badań dotyczących właściowości psychometrycznych polskiej wersji Inventory of Complicated Grief autorstwa Prigerson I współpracowników (1995).

Metoda:
W badaniach nad adaptacją tego narzędzia wzięło udział 278 osób doświadczających utraty bliskiego członka rodziny lub przyjaciela. Wykorzystano następujące metody badawcze: skala ICG (Inventory of Complicated Grief), skala do badania depresji (BDI), lęku (STAI), zaburzeń po stresie traumatycznym (IES-R), nadziei na sukces (AHS), optymizmu (LOT-R), uogólnionego przekonania o własnej skuteczności (GSES) I tolerancji niejednoznaczności (MSTAT-2).

Wyniki:
Przeprowadzone analizy statystyczne dowiodły, że polska wersja skali ICG jest narzędziem rzetelnym (αCronbacha=0,941) i trafnym. Stwierdzono umiarkowany dodatni związek wyniku ogólnego skali ICG z depresją (r= 0,50; p <0,001), zaburzeniami po stresie traumatycznym (r =0,67; p<0,001) I lękiem rozumianym jako cecha (r=0,59; p<0,001). Wynik ogólny w skali ICG wykazuje również ujemną korelację ze zmiennymi dotyczącymi pozytywnych oczekiwań co do przyszłości: z optymizmem (r=-0,37, p<0,001), nadzieją na sukces (r=-0,19, p=0,001) oraz uogólnionym przekonaniem o własnej skuteczności (r=-0, 27, p<0,001) a także z tolerancją niejednoznaczności (r= -0,27, p<0,001). Przeprowadzona konfirmacyjna analiza czynnikowa ujawniła, że model jednoczynnikowy może być przyjęty jako dobrze dopasowany do danych (dopuszczono skorelowanie błędów pomiaru).

Wnioski:
Podsumowując wstępne badania nad adaptacją polskiej wersji ICG ukazują, że jest to narzędzie trafne I rzetelne. Konieczne są jednak dalsze badania, które pomogłyby lepiej zrozumieć strukturę objawów żałoby powikłanej.