Cel:
Artykuł przedstawia badanie narracji osób chorych na schizofrenię ukierunkowane na opis charakterystyk działań. Celem jest odpowiedź na pytanie jak doświadczenie kryzysu psychotycznego wpływa na postrzeganie własnego sprawstwa. Czy charakterystyki własnej aktywności różnią się ze względu na to którego okresu życia dotyczą: czasu przed zachorowaniem, czy po zachorowaniu na schizofrenię?

Metoda:
Materiałem były opowieści 26 osób chorych na schizofrenię dotyczące ich życia przed zachorowaniem i po kryzysie psychotycznym. Wyróżniono kategorie językowe składające się na wzorce aktywności. Porównywano częstość ich występowania w obu narracjach. Zastosowano metody wielozmiennowe dla określenia wpływu zmiennych demograficznych i przebiegu choroby na wzorce aktywności.

Wyniki:
Opisy siebie po zachorowaniu są silniej wysycone wzorcami unikania, motywacji wewnętrznie umiejscowionej związanej z próbami radzenia sobie z chorobą i zewnętrznie umiejscowioną kontrolą działań związaną z obniżeniem poczucia sprawstwa w związku z doświadczaniem objawów i zmniejszeniem kompetencji społecznych.

Wnioski:
Zmiana obrazu siebie po przeżytym doświadczeniu psychotycznym dotyczy głębszych warstw narracji tj. wzorców aktywności ukrytych w związku formy narracji z treścią. Wykazano obniżenie poczucia sprawstwa związane z doświadczeniami chorobowymi.