Cel pracy:
Celem pracy była ocena poziomu stresu u dzieci i młodzieży ze skoliozą idiopatyczną (SI), leczonych zachowawczo metodą Dobosiewicz (DoboMed), w korelacji do parametrów klinicznych i konieczności stosowania terapii za pomocą gorsetu.

Metoda:
Grupę badaną (GB) stanowiło 63 pacjentów (54 dziewczęta) o średniej wieku 14,7 lat. Wszyscy objęci badaniem byli leczeni metodą DoboMed, a 31 pacjentów stosowało także gorset (ortozę). W analizie wzięto pod uwagę stan odżywienia (BMI Z-score) pacjentów, wiek diagnozy, lokalizację skrzywienia oraz czas noszenia gorsetu. Poziom stresu analizowano dwukrotnie (kwestionariusze Bad Sobernheim Questionnaire Deformity (BSSQ-Deformity) oraz Bad Sobernheim Questionnaire Brace (BSSQ-Brace)) na początku i na końcu hospitalizacji.

Wyniki:
Większość dzieci i młodzież z SI leczonych metodą DoboMed odczuwa niski lub średni poziom stresu związany z deformacją kręgosłupa (odpowiednio 58,7% i 36,5%). Znamiennie wyższy poziom stresu (BSSQ-Deformity) stwierdzono w grupie leczonej gorsetem w odniesieniu do grupy leczonej tylko za pomocą kinezyterapii (p<0,05). Pacjenci leczeni gorsetowo prezentowali znamiennie wyższy poziom stresu związany z noszeniem ortozy, niż z samą deformacją kręgosłupa (p<0,0001). Poziom stresu (BSSQ-Deformity) korelował znamiennie z wiekiem chorych, BMI Z-score i liczbą przebytych hospitalizacji (p<0,05). Poziom stresu związany z deformacją był znamiennie zależny od wielkości kąta skrzywienia (kąt Cobb’a) w obu analizowanych podgrupach.

Wnioski:
Poziom stresu pacjentów z SI jest związany ze stopniem nasilenia schorzenia, niezależnie od metody leczenia. Terapia gorsetowa jest czynnikiem indukującym i nasilającym stres. Poziom stresu związanego z gorsetowaniem, przewyższa stres związany z deformacją kręgosłupa. Inne czynniki wpływające na poziom stresu to wiek, stan odżywienia i liczba hospitalizacji. Kompleksowe leczenie powinno obejmować także opiekę psychologiczną młodych pacjentów z SI.