Cel pracy:
Celem pracy było zbadanie prewalencji ortoreksji w populacji uczącej się młodzieży województw: pomorskiego i warmińsko-mazurskiego oraz wyłonienie czynników zwiększających ryzyko wystąpienia zaburzenia. Podjęto próbę znalezienia różnic w występowaniu ortoreksji w populacji młodzieży dużego i małego miasta.

Metoda:
Grupę badaną stanowiły 864 osoby, w tym 599 kobiet i 265 mężczyzn. Średnia wieku kobiet wynosiła 20,21 +/- 3,27 lat zaś mężczyzn - 18,93 +/- 3,67 lat. W badaniu zastosowano autorski kwestionariusz zbierający podstawowe informacje o osobach badanych oraz kwestionariusze diagnostyczne: ORTO-15 opracowany przez Doniniego i wsp., (walidacja w Polsce – Janas-Kozik i wsp.), EAT-26 autorstwa Garnera i Garfinkela, MOCI (Maudsley Obsessive Compulsive Inventory) przygotowany przez Hodgsona i Rachmana oraz BDI - II (Beck Depression Inventory II) opracowany przez Becka. Wyniki opracowano za pomocą metod statystycznych.

Wyniki:
Ryzyko występowania ortoreksji stwierdzono u 27% badanych (za punkt odcięcia przyjęto wynik 35). Najwyższy wskaźnik ryzyka ortoreksji zaobserwowano w grupie gimnazjalistów, najniższe nasilenie zachowań ortorektycznych wśród licealistów. Nie stwierdzono znamiennych różnic w ryzyku ortoreksji pomiędzy osobami pochodzącymi z małego i dużego miasta. Badane czynniki społeczne nie wykazują wpływu na ryzyko wystąpienia ortoreksji. Osoby, u których można podejrzewać ortoreksję mają istotnie wyższy wskaźnik BMI. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic zarówno w występowaniu, jak i w głębokości depresji w badanej grupie. Depresja występowała u 25% badanych, nie potwierdzono jej związku z ortoreksją.

Wnioski:
Grupą najbardziej zagrożoną wystąpieniem ortoreksji są gimnazjaliści, a także osoby o wyższym wskaźniku BMI.Bardziej diagnostyczne jest przyjęcie progu odcięcia dla ortoreksji w teście ORTO-15, na poziomie 35, z uwagi na generowanie dużej nadrozpoznawalności zjawiska przy progu 40-punktowym.