Cel pracy:
Porównanie wyników leczenia dwóch grup pacjentów z diagnozą schizofrenii wg DSM-CR IV, leczonych w Środowiskowym lub Indywidualnym Programie Leczenia (ŚPL vs. IPL). Oceny dokonano po pierwszej hospitalizacji, a następnie po trzech i dwunastu latach.

Metoda:
Grupa ŚPL (eksperymentalna) i IPL (tradycyjna) zostały dobrane w podziale losowym po 40 osób. Wszystkie trzy badania wykonało 67 osób (84%). Grupy nie różniły się pod względem demograficzno-społecznych i klinicznych czynników rokowniczych. Pierwsze trzy lata grupa ŚPL uczestniczyła w leczeniu dziennym, psychoedukacji dla rodzin i pacjentów oraz leczeniu środowiskowym. W kolejnych latach program objął obie grupy. Wykorzystano Kwestionariusz Anamnestyczny i Katamnestyczny, skalę GAF, BPRS LA, Kwestionariusz Jakości Życia Lehmanna.

Wyniki:
Korzystny, średni wynik GAF, dopiero po dwunastu latach był istotnie większy dla grupy ŚPL (p=0,036), podobnie jak korzystne typy przebiegu choroby z remisją wg Watta i Shepherda (p=0,038). Różnice w liczbie nawrotów były istotnie korzystniejsze dla ŚPL też tylko po dwunastu latach (p=0,045), podobnie jak liczba rehospitalizacji (p=0,013). Istotnie mniejsze, ogólne nasilenie objawów w ŚPL oceniono po trzech (p=0,008) i dwunastu latach (p=0,030) a w syndromie pozytywnym tylko po trzech latach (p=0,044).

Wnioski:
1. Po dwunastu latach od pierwszej hospitalizacji stwierdzono więcej korzystnych różnic w grupie leczonej w psychospołecznym programie od pierwszej hospitalizacji niż w momencie zakończenia eksperymentu. 2. Opóźnianie psychospołecznego leczenia w pierwszych trzech latach chorowania wiąże się z gorszym odległym, klinicznym przebiegiem schizofrenii.