Zaburzenia afektywne dwubiegunowe (ChAD) występujące u dzieci i młodzieży mogą mieć inny przebieg kliniczny niż te diagnozowane u dorosłych przy jednoczesnym braku odmiennych kryteriów w stosowanych klasyfikacjach diagnostycznych. Wśród pacjentów poniżej 18 roku życia znacznie częściej obserwuje się drażliwość, atypowy przebieg epizodu depresji, epizody mieszane czy bardzo szybką zmiana faz. Na trudności diagnostyczne nakładają się także te wynikające z konieczność różnicowania ChAD z innymi zaburzeniami rozpoczynającymi się w okresie dziecięco-młodzieżowym z jednoczesnym uwzględnieniem możliwości ich współwystępowania. Dotyczy to głównie zaburzeń hiperkinetycznych, zachowania, osobowości borderline czy uzależnienia od substancji psychoaktywnych. Około 50% pacjentów prezentuje objawy ChAD przed 18 rokiem życia, a średni czas od ich pojawienia się do postawienia właściwej diagnozy wynosi 5-10 lat. Nierozpoznane ChAD mogą mieć negatywny wpływ na rozwój kompetencji emocjonalnych, społecznych i poznawczych co istotnie wpływa na funkcjonowanie pacjenta także w życiu dorosłym. Dlatego tak ważne jest aby specjaliści pracujący z dziećmi i młodzieżą byli świadomi odmienność przebiegu klinicznego ChAD i potrafili postawić właściwą diagnozę z uwzględnieniem kontekstu biologicznego, rozwojowego i systemowego.