Choroba afektywna dwubiegunowa charakteryzuje się nawracającymi epizodami depresji, manii, hipomanii lub mieszanymi. Wczesna diagnoza i kompleksowe leczenie, obejmujące farmakoterapię oraz oddziaływania psychospołeczne, wiążą się z korzystniejszym rokowaniem. Ogólne zasady stosowania leków w chorobie afektywnej dwubiegunowej u dzieci i młodzieży pozostają podobne jak w przypadku chorych dorosłych. Podstawowymi lekami w chorobie afektywnej dwubiegunowej są leki normotymiczne I i II generacji, przy czym ich skuteczność oraz profil bezpieczeństwa różni się od osób dorosłych. Ponadto konieczne jest leczenie profilaktyczne, które ma zapobiegać nawrotom. W leczeniu manii, a także w stanach mieszanych rekomenduje się lit, aripiprazol, kwetiapinę, risperidon, olanzapinę, asenapinę, ziprazidon. W leczeniu epizodów depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej u dzieci i młodzieży eksperci rekomendują lurazydon w monoterapii lub preparat łączony olanzapina + fluoksetyna. Chociaż długotrwałe leczenie jest kluczowym aspektem postępowania z dziećmi i młodzieżą z chorobą afektywną dwubiegunową, brakuje spójnych danych dotyczących skuteczności. Dane dotyczące bezpieczeństwa wskazują, że najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi u dzieci i młodzieży leczonych lekami normotymicznymi są działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego i neurologiczne, podczas gdy stosowanie leków przeciwpsychotycznych jest związane głównie z przyrostem masy ciała i sedacją.