Cel pracy:
Celem pracy było zbadanie różnic między grupami osadzonych, wyodrębnionymi na podstawie kryterium jakości życia, pod względem sposobów radzenia sobie ze stresem.

Metoda:
W celu weryfikacji hipotez badawczych zostały zastosowane następujące narzędzia badawcze: (1) Kwestionariusz Poczucia Jakości Życia autorstwa M. Straś Romanowskiej (2007) oraz (2) Kwestionariusz COPE autorstwa Carver, Scheier i Weintraub (1989).

Wyniki:
Wyniki przedstawionych badań potwierdziły, że sposoby radzenia sobie ze stresem stosowane przez osoby osadzone są powiązane z jakością życia. Wniosek ten dotyczy zarówno wyniku ogólnego poczucia jakości życia, ale także wszystkich jego wymiarów: psychofizycznego, psychospołecznego, podmiotowego oraz metafizycznego. Zgodnie z zakładaną hipotezą osoby cechujące się wysokim poziomem ogólnej jakości życia, istotnie częściej niż osoby z niskim poziomem, preferują aktywne strategie radzenia sobie ze stresem, wśród których znalazły się takie strategie, jak: Aktywne radzenie sobie, Planowanie, Poszukiwanie wsparcia instrumentalnego, Poszukiwanie wsparcia emocjonalnego, Pozytywne przewartościowanie i rozwój. Podobny wniosek z niewielkimi modyfikacjami dotyczy również innych wymiarów jakości życia.

Wnioski:
Stosowanie zatem konstruktywnych sposobów radzenia sobie ze stresem, opartych na poszukiwaniu wsparcia, aktywności własnej w radzeniu sobie z problemami, wyciąganiu wniosków z błędnych wyborów życiowych wiąże się z wyższym poziomem jakości życia.