Artykuł przypomina postać doktora Karola de Beaurain psychiatry, jednego z pierwszych Polaków leczących psychoanalizą, dotychczas znanego przede wszystkim z przeprowadzenia psychoanalizy Witkacego. Stanisław Ignacy Witkiewicz i Eugenia Dunin-Borkowska są pierwszymi znanymi z nazwisk pacjentami leczonymi psychoanalizą w historii polskiej medycyny. Źródło informacji dotyczących psychoanalizy Stanisława Ignacego Witkiewicza stanowiły jego listy oraz rysunki pochodzące z okresu analizy. Odtworzono losy dr Beaurian podczas I wojny światowej, najpierw jako lekarza wojskowego w Skoczowie, a następnie asystenta Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej prof. Piltza w Krakowie biorącego czynny udział w tworzeniu wielowymiarowego programu leczenia nerwic wojennych. Po zakończeniu wojny Beaurain początkowo pozostał asystentem Kliniki Psychiatrii w Krakowie. Jednak już w 1921 roku przeniósł się do Krajowego Zakładu Psychiatrycznego w Dziekance pod Poznaniem, wspomagając swoim doświadczeniem zawodowym wielkopolską psychiatrię, która po odejściu niemieckiego wykwalifikowanego personelu cierpiała na ogromnie niedobory kadrowe. Wzrastająca liczba pacjentów i przeciążenie obowiązkami zawodowymi najprawdopodobniej doprowadziły do przedwczesnej śmierci dr Karola de Beuarain w trakcie pełnienia funkcji ordynatora Krajowego Zakładu Psychiatrycznego w Owińskach w lutym 1927 roku.