Cel pracy:
Celem pracy było określenie zmian czynności elektrycznej mięśni żucia u osób przyjmujących substancje psychoaktywne.

Metoda:
Badanie Elektromiograficzne zostało przeprowadzone za pomocą urządzenia Zebris EMG-8 Bluetooth (Zebris Medical GmbH, Niemcy). Elektrody zostały umieszczone na brzuścach mięśni żwaczy, a następnie pacjent wykonywał ruchy: lateralnie prawo/lewo, protruzyjny, zwarcie zębów, rejestracja w spoczynku oraz MVC. Następnie elektrody były umieszczane na przednich częściach m. skroniowych, a wszystkie ruchy powtórzone.

Wyniki:
Mięśnie w spoczynku Wzmożona aktywność elektryczna została zaobserwowana u pacjentów z grupy A w stosunku do grupy kontrolnej oprócz mięśnia żwacza po stronie prawej (RM). Ruch protruzyjny Wystąpiła wzmożona aktywność EMG wszystkich mięśni grupy A oprócz RM, lecz istotność statystyczna wystąpiła tylko dla mięśni skroniowych. Laterotruzja w prawą stronę Obie grupy pacjentów wykazały większą aktywność elektromiograficzną (A>O oprócz LM, w grupie O RM niższe nieznacznie od grupy kontrolnej) zgodną ze wzorcem skurczu dla laterotruzji. Laterotruzja w lewą stronę Podczas tego ruchu obie grupy pacjentów wykazały większą aktywność elektromiograficzną (A>O, w grupie O RM nieznacznie niższe od grupy kontrolnej) zgodną ze wzorcem skurczu dla laterotruzji.

Wnioski:
1. Podczas ruchów żuchwy, w zapisie EMG stwierdzono wzmożoną czynność elektryczną mięśni żwaczy i przednich brzuśców mięśni skroniowych u osób uzależnionych od alkoholu, w porównaniu do grupy kontrolnej. 2. Podczas ruchów żuchwy, w zapisie EMG nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w napięciu mięśni żwaczy i przednich brzuśców mięśni skroniowych u osób uzależnionych od opiatów, w porównaniu do grupy kontrolnej.