Cel pracy:
Porównanie przebiegu choroby i funkcjonowania, występowania chorób somatycznych pomiędzy pacjentami z podwójną diagnozą, uzależnionymi bez współistnienia choroby psychicznej i osób chorych na schizofrenię lub choroby afektywne. Zwrócenie uwagi na potrzeby i problemy osób z podwójną diagnozą i potrzebę dłuższych hospitalizacji tej grupy pacjentów.

Metoda:
Zbadano 108 osób w trakcie leczenia w zamkniętym oddziale psychiatrycznym, oceniono występowanie chorób somatycznych, urazów, wypisów na własne żądanie ze szpitali, podejmowanie prób samobójczych, zachowań agresywnych. Poprzez wykorzystanie własnych ankiet porównano dane socjodemograficzne oraz dane o dotychczasowym przebiegu choroby i leczenia pomiędzy pacjentami z podwójną diagnozą (n=30), z chorobą psychiczną (n=41) i uzależnieniem od substancji psychoaktywnych (n=37).

Wyniki:
W grupie PD chorzy częściej podejmowali próby samobójcze, w młodszym wieku rozpoczynali używanie substancji psychoaktywnych. W grupie PD istotnie więcej osób było przed zawarciem małżeństwa lub po rozwodzie. W grupach PD i chorych psychicznie (K) było istotnie więcej osób, którzy byli w ciągu życia hospitalizowani powyżej 180 dni. Nie wykazano istotnych statystycznie różnic między grupami porównując częstość występowania chorób somatycznych, urazów, wypadków, wypisów na żądanie ze szpitali, czy zachowań agresywnych.

Wnioski:
Z powodu słabej współpracy, częstego przerywania leczenia, większego ryzyka samobójczego w grupie pacjentów z podwójną diagnozą, wymagają oni dłuższych hospitalizacji psychiatrycznych w celu ustabilizowania stanu psychicznego, regularnego leczenia farmakologicznego, zapewnienia wsparcia społecznego, motywacji i przygotowania do leczenia odwykowego. Konieczne jest podjęcie działań zmierzających do stworzenia standardów postępowania terapeutycznego oraz dostosowania finansowania do potrzeb tej grupy chorych leczonych w Polsce.