Jakub Frostig (1896-1959) był jednym z najbardziej aktywnych polskich psychiatrów okresu międzywojennego, o rozległych zainteresowaniach naukowych, utrzymującym bliskie kontakty naukowe z czołowymi specjalistami światowej psychiatrii, z kręgu psychiatrii niemieckojęzycznej i anglojęzycznej. W dwuczęściowej publikacji opartej na nowych, nieopracowanych dotąd źródłach, przede wszystkim na kilkuletniej korespondencji z Ludwigiem Binswangerem (1881-1966), Maxem Müllerem (1894-1980) i Adolfem Meyerem (1866-1955), przedstawiono ten aspekt jego aktywności. Poza tym po raz pierwszy opisano dokładniej niemieckojęzyczny dorobek psychiatry i jego recepcję w tym obszarze językowym. W pierwszej części artykułu omówiono mało znany udział Frostiga w polskim ruchu psychoanalitycznym i podejmowane przez niego próby popularyzacji psychoanalizy we Lwowie w latach 20. XX wieku, a także filozoficzne inspiracje prac z wczesnego okresu jego działalności naukowej. Ambicje i możliwości rozwoju naukowego Frostiga nie zawsze szły ze sobą w parze. W pracy przedstawiono przyczyny tych rozbieżności, które ograniczały jego karierę w okresie przed i po emigracji do Stanów Zjednoczonych w 1938 r.