Efektywność stosowanych obecnie leków przeciwpsychotycznych jest daleka od ideału. Wielu pacjentów wykazuje niezadowalającą odpowiedź na leczenie przeciwpsychotyczne mimo prób stosowania różnych leków. Wobec powyższego nie słabnie zainteresowanie poszukiwaniem mechanizmów farmakologicznych, które mogłyby wzmocnić efekty terapeutyczne leków przeciwpsychotycznych i/lub ograniczyć typowe dla tych leków działania niepożądane. Podstawowym celem niniejszej pracy przeglądowej jest podsumowanie podstawowych danych dotyczących roli receptorów serotoninowych, ze szczególnym uwzględnieniem receptorów 5-HT7, w działaniu leku przeciwpsychotycznego II generacji, lurazydonu. Ma on unikalny profil farmakologiczny obejmujący blokowanie receptorów dopaminowych D2, serotoninowych 5-HT2A i 5-HT7 oraz właściwości częściowego agonisty wobec receptorów serotoninowych 5-HT1A - przy braku wyraźnego powinowactwa do receptorów histaminowych H1 i cholinergicznych receptorów muskarynowych. Lek ten jest pochodną azapironu wykazującą właściwości przeciwpsychotyczne i przeciwdepresyjne potwierdzone w modelach przedklinicznych oraz w randomizowanych badaniach klinicznych. Dodatkowo, w związku z wysokim powinowactwem do receptorów 5-HT7, oprócz wykazywania podstawowych właściwości przeciwdepresyjnych lub przeciwpsychotycznych, lurazydon może odwracać niedoczynność kory przedczołowej i jej poznawcze korelaty.