Nieswoiste zapalenia jelit, do których zaliczają się choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego, są przewlekłymi chorobami wiążącymi się ze zwiększoną częstością współistnienia zaburzeń psychicznych. Spośród nich do najczęstszych należą zaburzenia depresyjne oraz lękowe, jakkolwiek istnieją przesłanki epidemiologiczne i biologiczne sugerujące zwiększoną częstość innych zaburzeń, jak np. choroby afektywnej dwubiegunowej. Szczególną podatność pacjentów z nieswoistym zapaleniem jelit na pojawienie się tych zaburzeń psychicznych tłumaczą mechanizmy biologiczne, leżące u podłoża zarówno nieswoistych zapaleń jelit, jak i depresji oraz lęku. Szczególną rolę odgrywają interakcje osi jelitowo-mózgowej, zaburzenia immunologiczne, stres oksydacyjny i dysfunkcja nerwu błędnego – znaczenie tych czynników, stanowiących pomost pomiędzy patofizjologią nieswoistych zapaleń jelit i zaburzeń depresyjnych oraz lękowych, omówiono szczegółowo w niniejszej pracy. Współwystępowanie zaburzeń depresyjnych oraz lękowych może negatywnie wpływać na przebieg nieswoistych zapaleń jelit, zwiększać częstość i ciężkość zaostrzeń oraz utrudniać ich leczenie, toteż poznanie powiązań między zaburzeniami psychicznymi a nieswoistymi zapaleniami jelit okazuje się niezbędne w pełnieniu skutecznej opieki nad pacjentem.