Cel pracy:
Zgodnie z niektórymi interpretacjami teoretycznymi efektów treningu węchowego, trening ten może pośrednio wpływać pozytywnie na funkcjonowanie poznawcze pacjentów z otępieniem typu alzheimerowskiego. Mechanizm działania w tym wypadku stanowi stymulacja krążenia mózgowego w obszarach mózgu, które są współdzielone przez procesy węchowe i pamięciowe. Celem niniejszego artykułu jest weryfikacja hipotezy, że trening węchowy poprawia funkcjonowanie pamięci i uwagi u pacjentów łagodnymi zaburzeniami poznawczymi.

Metoda:
Układ typu „cross-over assignment” został użyty jako metoda interwencji. Uczestnicy z diagnozą łagodnych zaburzeń poznawczych (N=35; 17 mężczyzn i 18 kobiet) stanowili swoją własną grupę kontrolną. Podczas pierwszych 12 tygodni od czasu badania początkowego nie stosowano żadnych oddziaływań terapeutycznych. Pacjenci przeszli kontrolne badania neuropsychologiczne i wkroczyli w drugi etap badania. W tym etapie poddani zostali codziennemu treningowi sprawności węchowej, który obejmował dwie kilkuminutowe sesje dziennie, wykonywane przez następne 3 miesiące. Funkcjonowanie poznawcze pacjentów było mierzone w trzech punktach czasowych: na samym początku, po 3 miesiącach i po 6 miesiącach (od pomiaru początkowego). Użyto następujących skal do pomiaru sprawności pamięci i uwagi: ACE-III, CVLT i MMSE.

Wyniki:
Uzyskano istotną statystycznie poprawę funkcjonowania pamięciowego, mierzoną za pomocą CVLT, MMSE, ACE-III: skala pamięci oraz ACE-III: wynik całkowity. Uznaje się je za artefakty związane z efektem uczenia się, nie za prawdziwe efekty treningu. Ponadto stwierdzono poprawę, na poziomie trendu, sprawności funkcjonowania uwagi mierzoną ACE-III: skala uwagi.

Wnioski:
Autorzy dyskutują teoretyczne implikacje przeprowadzonego badania. Omawiają metodologiczne wyzwania związane z przyjętym planem badawczym oraz sugerują przyszłe kierunki badań.