Cel pracy:
Celem przeprowadzonych badań była próba określenia struktury i nasilenia perfekcjonizmu wśród młodzieży gimnazjalnej, które mogą znacząco wpływać na wystąpienie Syndromu Gotowości Anorektycznej (SGA).

Metoda:
Badania empiryczne przeprowadzono za pomocą Skali do Badania Indywidualnego Stosunku do Jedzenia autorstwa Ziółkowskiej (2001) i Wielowymiarowego Kwestionariusza do Badania Perfekcjonizmu autorstwa Frosta i in. (1990).

Wyniki:
1. Wysoki poziom gotowości anorektycznej współwystępuje z wysoką krytyką rodziców i wysokimi oczekiwaniami rodziców. 2. Wysoki poziom gotowości anorektycznej współwystępuje z nadmierną koncentracją na własnych błędach i z wątpliwościami w działaniu. 3. Spostrzeganie własnej atrakcyjności współwystępuje z nadmierną koncentracją na własnych błędach i nadmierną krytyką ze strony rodziców. 4. Im wyższa tendencja do zbijania wagi tym wyższa koncentracja na własnych błędach i wątpliwości w działaniu. 5. Osoby o wysokim poziomie gotowości anorektycznej w porównaniu z osobami o niskiej gotowości anorektycznej mają wyższą koncentrację na błędach i wyższe standardy osobiste.

Wnioski:
W badaniach grupa z podwyższonym poziomem zachowań predysponujących do powstania zaburzeń jedzenia stanowiła 25,2%. Uczniowie z wysokim poziomem gotowości anorektycznej znacznie dotkliwiej odczuwają presję związaną z wymaganiami, oczekiwaniami i krytyką ze strony rodziców niż ich koledzy z niskim poziomem zachowań anorektycznych. Stała presja w kierunku wysokich osiągnięć powoduje frustrację i brak poczucia spełnienia. W konsekwencji może zrodzić się obawa przed porażką i krytyką, co prowadzi do unikania nowych wyzwań.