Cel:
W ostatnich latach opublikowano wiele opisów dotyczących możliwości uzyskania szybkiej i istotnej klinicznie poprawy stanu psychicznego u pacjentów z rozpoznaniem depresji po podaniu antagonisty receptorów N-metylo-D-asparaginowych (NMDA) - ketaminy. Większość badań dotyczy podania ketaminy pacjentom z depresją lekooporną, co jednak nie oznaczało oporności na leczenie elektrowstrząsowe. W niniejszej pracy prezentujemy serię 5 przypadków pacjentów opornych na różne metody leczenia biologicznego (w tym leczenie farmakologiczne, EW, rTMS) u których w warunkach naturalistycznych zastosowano ketaminę w subanestetycznej dawce 0,5 mg/kg. Zgodnie z wiedzą autorów tej pracy jest to pierwszy opisany przypadek leczenia ketaminą u pacjenta z depresją oporną na leczenie farmakologiczne i rTMS.

Metoda:
W opisanej grupie u dwóch pacjentów rozpoznano depresję nawracającą, u jednego chorobę afektywną dwubiegunową, u dwóch kolejnych ciężki epizod depresji. Skuteczność i możliwe działania niepożądane monitorowano przy użyciu skal psychometrycznych, podobnie podstawowe parametry życiowe oraz zapis EKG w czasie wlewów ketaminy.

Wyniki:
W opisywanej grupie obserwowano przejściową poprawą stanu psychicznego, lecz efektywność leczenia była istotnie mniejsza niż wynikałoby to z dotychczasowych doniesień. Obserwowano dobrą tolerancję, przejściowe wahania ciśnienia tętniczego oraz przejściowe występowanie łagodnych objawów dysocjacyjnych. Nie w pełni satysfakcjonujące wyniki kuracji ketaminą mogą być związane z opornością na wcześniejsze próby leczenia biologicznego, współwystępowaniem objawów lęku i somatyzacji, lub heterogennością opisywanej grupy.

Wnioski:
Prezentowane wyniki nie przemawiają za stosowaniem ketaminy w monoterapii w grupie pacjentów z depresją oporną na leczenie biologiczne