Dobór odpowiedniego leczenia psychiatrycznego może stanowić wyzwanie. Jest on szczególnie trudny w grupie pacjentów obciążonych a priori poważnymi schorzeniami somatycznymi tj. niewydolność nerek lub wątroby, schorzenia neurologiczne czy jaskra. Gdy zachodzi zasadność stosowania leków przeciwpsychotycznych, oprócz odpowiedniego profilu działania klinicznego, należy także zwracać uwagę na inne cechy danego leku takie jak: jego właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne oraz możliwe działania niepożądane. Prawie wszystkie, z wyjątkiem pimawanseryny (niedostępna w Polsce), obecnie zarejestrowane leki przeciwpsychotyczne są antagonistami receptora D2. Leki drugiej generacji dodatkowo wywierają istotny wpływ na przekaźnictwo serotoninergiczne, głównie poprzez blokowanie receptorów 5HT2a. Z kolei nowoczesne leki przeciwpsychotyczne trzeciej generacji, oprócz antagonizmu wobec receptorów D2, wykazują również częściowy agonizm wobec receptorów dopaminergicznych, co pozwala na modulację przekaźnictwa dopaminergicznego. Ten profil oddziaływań wpływać może na rodzaj działań niepożądanych. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie praktycznych zaleceń dotyczących bezpieczeństwa stosowania leków przeciwpsychotycznych (LPP) w grupach pacjentów obciążonych często spotykanymi w praktyce klinicznej schorzeniami somatycznych tj. niewydolność nerek, schorzenia neurologiczne, w tym choroba Parkinsona i padaczka, niewydolność wątroby, rozrost gruczołu krokowego oraz jaskra. Praca stanowi kontynuację zaleceń dotyczących stosowania neuroleptyków u pacjentów z chorobami somatycznymi