Leki przeciwpsychotyczne (LPP) jako grupa mimo zbliżonego efektu klinicznego, różnią się między sobą zarówno budową chemiczną, właściwościami farmakodynamicznymi i farmakokinetycznymi, jak również możliwymi działaniami niepożądanymi ich stosowania. Przy doborze odpowiedniego leczenia dla pacjenta lekarz powinien kierować się nie tylko oczekiwanym efektem terapeutycznym, ale także zważać na możliwe skutki uboczne, zwłaszcza u pacjentów obciążonych dodatkowymi schorzeniami somatycznymi. Prawie wszystkie, z wyjątkiem niedostępnej w Polsce pimawanseryny, zarejestrowane aktualnie LPP są antagonistami receptorów D2. Leki II generacji dodatkowo wywierają istotny wpływ na przekaźnictwo serotoninergiczne, przede wszystkim blokując receptory 5HT2a. Z kolei nowoczesne leki przeciwpsychotyczne III generacji oprócz antagonizmu w stosunku do receptorów D2 wykazują również częściowy agonizm względem receptorów dopaminergicznych, co pozwala modulować przekaźnictwo dopaminergiczne. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie wskazówek dotyczących doboru leków przeciwpsychotycznych (LPP) w leczeniu pacjentów psychiatrycznych ze współwystępującymi schorzeniami somatycznymi (część pierwsza zaleceń dotyczy zespołu metabolicznego, hiperprolaktynemii oraz schorzeń kardiologicznych.), w oparciu o ryzyko możliwych działań niepożądanych związanych ze stosowaniem LPP.