Cel pracy:
Celem pracy było znalezienie odpowiedzi na pytanie: czy podczas pandemii COVID-19 poczucie zagrożenia życia oraz lęk jako stan stanowią istotne predyktory zakłóceń psychicznego funkcjonowania Polaków w wieku 18-65 lat?

Metoda:
W przekrojowym badaniu internetowym wzięło udział 1466 polskich respondentów (1074 kobiet, 73,3%) w wieku 18-65 lat. Wyodrębniono cztery grupy wiekowe (18-25; 26-35; 36-45; 46-65). Wszyscy uczestnicy wypełnili: Kwestionariusz Ogólnej Oceny Funkcjonowania (KOOF, ang. GFQ), Inwentarz Stanu Lęku (ang. STAI-S) oraz Skalę Poczucia Zagrożenia Życia (ang. GSTLS).

Wyniki:
Najmłodsi respondenci (w wieku 18-25 lat) w porównaniu ze wszystkimi starszymi uczestnikami badania przejawiali istotnie gorsze funkcjonowanie psychiczne, intensywniejszy lęk jako stan i silniejsze poczucie zagrożenia życia. Poczucie zagrożenia życia oraz lęk jako stan były istotnymi predyktorami doświadczania trudności psychicznych podczas epidemii COVID-19, przy czym lęk jako stan okazał się mediatorem relacji między poczuciem zagrożenia życia i trudności w psychicznym funkcjonowaniu.

Wnioski:
Wyniki badania wskazują, że osoby najmłodsze stanowią grupę ryzyka wystąpienia największych trudności psychicznych. Objawy psychopatologiczne w COVID-19 można w znacznym stopniu przewidzieć na podstawie dwóch rodzajów stanów emocjonalnych: poczucia zagrożenia życia i lęku jako stan.