Cel pracy:
Podstawowym celem badań była analiza zależności pomiędzy cechami psychopatii w ujęciu modelu triarchicznego (zuchwałością, bezdusznością, rozhamowaniem) a poziomem prężności psychicznej oraz preferowanym stylem radzenia sobie ze stresem w grupie adolescentów naruszających normy prawne. Przyjęto założenie, że kluczową rolę w tej relacji będą odgrywać symptomy psychopatii zawarte na wymiarze zuchwałości.

Metoda:
Grupa badana składała się łącznie ze 111 dziewcząt i chłopców wieku 16-18 lat przebywających w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych. Do pomiaru nasilenia cech psychopatycznych wykorzystano polską adaptację kwestionariusza TriPM. Struktura prężności psychicznej oraz style radzenia sobie ze stresem w badanej grupie zostały zmierzone przy użyciu metod typu self-report, odpowiednio: Skali Prężności Psychicznej/SPP-18 oraz kwestionariusza CISS.

Wyniki:
Ogólny poziom prężności psychicznej okazał się mediatorem pomiędzy zuchwałością a zadaniowym stylem radzenia sobie ze stresem. Zuchwałość jako składowa psychopatii powiązana była również ze wszystkimi skalami prężności psychicznej. Wymiar rozhamowania psychopatii łączył się z niskimi wskaźnikami prężności psychicznej oraz z częstszym wybieraniem stylu radzenia sobie skoncentrowanego na emocjach. Różnice międzypłciowe zaobserwowano w zakresie nasilenia bezduszności oraz radzeniu sobie w sytuacji stresowej w oparciu o emocje.

Wnioski:
Podjęte badania przemawiają za traktowaniem psychopatii u młodzieży jako złożonego i wielowymiarowego konstruktu. Otrzymane dane potwierdzają także, że pewne cechy psychopatii mogą wiązać się ze wskaźnikami dobrego przystosowania.