Na depresję choruje nawet do 30% studentów medycyny. Mają oni lepszy dostęp do opieki zdrowotnej, ale mimo to rzadziej otrzymują właściwe leczenie niż osoby z depresją w populacji ogólnej ponieważ większość z nich nie korzysta z pomocy lekarskiej w związku z postrzeganiem depresji jako stygmatyzującej, co z kolei prowadzi do autostygmatyzacji, utrudnia wczesną diagnozę i podjęcie leczenia. Autostygmatyzacja oznacza tym samym gorsze leczenie, bardziej niekorzystną prognozę i nawroty. Według literatury przedmiotu autostygmatyzacja skutkuje obniżoną samooceną i jest główną przeszkodą w pełnieniu ról społecznych, w pracy i w życiu osobistym. Stygmatyzacja i autostygmatyzacja depresji wśród studentów medycyny związane są również ze skutkami w ich późniejszym życiu zawodowym: może prowadzić do długofalowych następstw w procesach leczenia przez nich pacjentów w przyszłości. Obecnie brakuje jednoznacznych wyników badań wskazujących najskuteczniejsze sposoby uzyskania redukcji stygmatyzacji i autostygmatyzacji. Konieczne jest wdrażanie takich interwencji jak najwcześniej w zakresie wiedzy (edukacji), zmiany zachowania i postaw oraz przy zastosowaniu różnorodnych technik interwencyjnych