Kierunki badań i rozwoju poznawczej teorii depresji
			
	
 
Więcej
Ukryj
	
	
									
				1
				Uniwersytet Jagielloński, Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej, Instytut Psychologii Stosowanej
				 
			 
						
				2
				Uniwersytet Jagielloński, Wydział Polonistyki, Katedra Polonistycznej Edukacji Nauczycielskiej
				 
			 
						
				3
				Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
				 
			 
										
				
				
		
		 
			
			
			
			 
			Data nadesłania: 13-11-2022
			 
		 		
		
			
			 
			Data ostatniej rewizji: 21-02-2023
			 
		 		
		
		
			
			 
			Data akceptacji: 26-02-2023
			 
		 		
		
			
			 
			Data publikacji online: 31-08-2024
			 
		 		
		
			
			 
			Data publikacji: 31-08-2024
			 
		 			
		 
	
							
					    		
    			 
    			
    				    					Autor do korespondencji
    					    				    				
    					Krystyna  Golonka   
    					Uniwersytet Jagielloński, Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej, Instytut Psychologii Stosowanej
    				
 
    			
				 
    			 
    		 		
			
																	 
		
	 
		
 
 
Psychiatr Pol 2024;58(4):669-680
		
 
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Poznawczy model depresji Aarona T. Becka stał się podstawą analizy czynników poznawczych jako istotnych korelatów i predyktorów depresji. Psychologiczne mechanizmy depresji odnoszące się do depresyjnej triady poznawczej, specyfiki schematów poznawczych oraz błędów w przetwarzaniu poznawczym określiły kierunki kolejnych badań nad depresją. 
Przedstawiona analiza wybranych badań potwierdza i poszerza założenia Becka o roli czynników poznawczych w rozwoju i podtrzymywaniu objawów depresyjnych.  Analiza badań psychologicznych, neuroobrazowych i biochemicznych określa szerszą perspektywę rozumienia zarówno etiologii, jak i mechanizmów podtrzymujących objawy depresji. Rozwój badań neuroobrazowych poszerzył wiedzę o mechanizmach mózgowych depresji – przedstawione badania łączą teoretyczne konstrukty poznawczej koncepcji depresji z charakterystyką aktywności struktur mózgowych i ich funkcjonalnych połączeń. Dla praktyki klinicznej szczególnie istotne wydają się następujące wnioski: 1) upośledzenie funkcji hamowania poznawczego w depresji ogranicza kontrolę negatywnych myśli automatycznych – istotne znaczenie ma wzmacnianie pamięci operacyjnej; 2) odmienne mózgowe mechanizmy przetwarzania nagród i kar u osób cierpiących na depresję i u osób zdrowych wyjaśniają kształtowanie samooceny – wiedza ta może być ważnym elementem psychoedukacji w pracy terapeutycznej; 3) badania neuroobrazowe wskazują na neuronalne korelaty zniekształceń poznawczych obserwowanych w depresji – dla dalszych badań nad depresją szczególnie istotne byłoby monitorowanie zmian aktywności mózgowej w przebiegu jej leczenia.