Cel pracy:
Trauma wczesnodziecięca pociąga za sobą różnorodne konsekwencje zarówno zdrowotne jak i przystosowawcze. Celem badań było określenie związków między negatywnymi doświadczeniami dzieciństwa a stresem pourazowym, jakością życia i przywiązaniem w kontekście czynników chroniących związanych z prężnością u kobiet uzależnionych i/ lub inkarcerowanych.

Metoda:
W badaniach użyte zostały następujące narzędzia: Skala Dysfunkcjonalności Rodziny Pochodzenia (SDRP-2) Gąsiora, Inwentarz Symptomów Traumatycznych (TSI-2) Briere’a, Skala Przywiązania Dorosłych (AAS) Collins i Read, Kwestionariusz Zadowolenia z Życia Fahrenberga i wsp. oraz Kwestionariusz Oceny Prężności (KOP-26) Gąsiora, Chodkiewicza i Cechowskiego. Badana grupa to kobiety (N=154) inkarcerowane i/ lub uzależnione.

Wyniki:
Istnieje związek między nasileniem traumy dzieciństwa a nasileniem stresu pourazowego, jakością życia i przywiązaniem. Związek ten ma charakter zróżnicowany, zależny od współoddziaływania czynników zagrażających i chroniących.

Wnioski:
Najwyższe nasilenie traumatycznych doświadczeń dzieciństwa występuje u kobiet jednocześnie uzależnionych i inkarcerowanych. Traumatyczne doświadczenia dzieciństwa powiązane są zarówno z objawami stresu pourazowego jak i pozabezpiecznymi kategoriami przywiązania. Prężność jest istotnym czynnikiem chroniącym przed problemami psychopatologicznymi.