Cel pracy:
Celem badania była analiza związków między zaburzeniami osobowości w nowym dymensjonalnym ujęciu ICD-11 a przywiązaniem różnie konceptualizowanym w dziesięciu modelach i operacjonalizowanym w siedmiu kwestionariuszach.

Metoda:
Badanie zostało przeprowadzane online i uczestniczyła w nim grupa niekliniczna N = 391 (68% kobiet, 30% mężczyzn i 2% osób które zaznaczyły kategorie ,,inna’’ w wieku od 16 do 65 lat; M = 24,91; SD = 7,8). Przywiązanie mierzone było za pomocą siedmiu kwestionariuszy, a do pomiaru zaburzeń osobowości wykorzystano polską adaptację Kwestionariusza PICD (pomiar zaburzeń osobowości wg ICD-11).

Wyniki:
Przeprowadzona analiza regresji ujawniła spójny obraz związków między przywiązaniem pozabezpiecznym (niezależnie od modelu) a zaburzeniami osobowości. Negatywny Afekt i Rozhamowanie wiążą się z przywiązaniem lękowym a Izolacja oraz Dyssocjalność z unikającym. Anankastyczność wykazała jedynie sporadyczny związek z przywiązaniem.

Wnioski:
Przywiązanie kształtujące się w dzieciństwie ma istotny związek z występowaniem zaburzeń osobowości u dorosłych. W przeprowadzonym badaniu uzyskano spójny obraz zależności dzięki zastosowaniu wielu konceptualizacji i operacjonalizacji przywiązania.