Cel pracy:
Celem badania jest ukazanie związków pomiędzy nasileniem objawów depresji a stopniem nasilenia tików, deklarowanym poczuciem stygmatyzacji oraz uczuciami wobec ciała.

Metoda:
Do badania zakwalifikowano 13 osób z zespołem Tourette'a oraz 13 osób stanowiących grupę porównawczą - dobór wiązany, uwzględniający zgodność płci, wieku, liczby lat nauki oraz wielkości miejsca zamieszkania. Do pomiaru depresji wykorzystano: W badaniu wykorzystano: polską adaptację Globalnej Skali Nasilenia Tików (Yale Global Tic Severity Scale – YGTSS,), deklaratywny Kwestionariusz do Pomiaru Depresji (KPD), Kwestionariusz Poczucia Stygmatyzacji (Perceived Stigmatization Questionnaire – PSQ), Kwestionariusz uczuć wobec ciała.

Wyniki:
Analiza testem znaków rangowych Wilcoxona wykazała, że deklarowany ogólny stopień depresji jest istotnie wyższy w grupie osób z zespołem Tourette’a, Z = -2,691; p < 0,01. Wskaźnikiem różnicującym deklarowane poczucie stygmatyzacji wśród osób z TS jest odczuwanie zakłopotania z powodu wzroku innych/gapienie się osób postronnych (ZG), Z = -1,888; p < 0,05. Ogólna ocena własnego obrazu ciała nie różni się w grupie osób z TS oraz grupie porównawczej, jednak wyodrębniono dwa istotne czynniki: Moje ciało jest mi obce, Z = -1,897; p < 0,05, oraz Trudno mi zrozumieć zmiany zachodzące w moim ciele, Z =1,950, p < 0,05.

Wnioski:
Stwierdza się, że stopień nasilenia tików, poczucie stygmatyzacji oraz wybrane wskaźniki obrazu ciała pozostają w związku zarówno z ogólnym nasileniem objawów depresji oraz jej poszczególnymi wskaźnikami.