Cel pracy:
Obturacyjny bezdech senny (OBS) jest częstym problemem klinicznym, który może mieć poważne następstwa zdrowotne i wikłać przebieg zaburzeń psychicznych. Szacuje się, że występowanie bezdechu sennego w grupie chorych na chorobę afektywną dwubiegunową może wynosić 21-47,5%. Część objawów OBS pokrywa się z niektórymi objawami depresji: senność w ciągu dnia, zaburzenia poznawcze, zmniejszenie napędu, apatia, obniżenie nastroju, anhedonia.

Metoda:
Prezentujemy przypadek pacjenta, u którego objawy depresyjne, utrzymujące się pomimo wielokrotnych zmian leczenia farmakologicznego, okazały się zaostrzone przez ciężkie zaburzenie snu. OBS był również przyczyną wystąpienia u chorego w trakcie leczenia EW poważnych powikłań oddechowych i przedłużonych zaburzeń świadomości.

Wyniki:
U pacjenta na podstawie wyniku badania aparatem WatchPAT200 oraz badania polisomnograficznego rozpoznano ciężką postać bezdechu sennego. Zaburzania oddychania prowadziły u pacjenta do prawie całkowitego braku snu REM i istotnego zmniejszenia ilości snu głębokiego oraz skrócenia całkowitego czasu snu. Wdrożenie leczenia dodatnim ciśnieniem oddechowym (CPAP) spowodowało poprawę jakości snu, nadmiernej senności w ciągu dnia i stanu psychicznego pacjenta.

Wnioski:
Obecność senności w ciągu dnia, nieustępującej mimo modyfikacji leczenia, wskazuje na konieczność diagnostyki przesiewowej w kierunku OBS. OBS może imitować niektóre objawy depresyjne, zwiększa ryzyko powikłań w trakcie znieczulenia ogólnego i może stanowić jedną z przyczyn lekooporności. Obok negatywnego wpływu zaburzeń oddychania w czasie snu na przebieg CHAD, bezdech senny powoduje również istotne zaburzenia poznawcze takie jak pogorszenie uwagi i czujności, pamięci długotrwałej semantycznej i wzrokowej, funkcji wzrokowo-przestrzennych i wykonawczych.