Cel pracy:
Nieliczne doniesienia naukowe wskazują na zmiany stężenia miedzi w surowicy u osób z chorobą afektywną dwubiegunową (ChAD), jednak dane te są niejednoznaczne. Celem badania było przeprowadzenie oceny stężeń miedzi w surowicy krwi pacjentów znajdujących się w różnych fazach choroby dwubiegunowej w porównaniu do grupy zdrowych ochotników, z uwzględnieniem specyficznych cech klinicznych oraz stopnia zaawansowania choroby.

Metoda:
Do badania zakwalifikowano 133 pacjentów z rozpoznaniem ChAD (typ I, II i BNO), w tym 61 osób w epizodzie depresji, 23 osoby w stanie maniakalnym lub hipomaniakalnym i 49 pacjentów w stanie remisji. Grupa kontrolna liczyła 50 osób. Pomiaru stężenia miedzi dokonano metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej.

Wyniki:
Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w zakresie stężenia miedzi w surowicy pomiędzy pacjentami znajdującymi się w poszczególnych fazach ChAD (mania/hipomania, depresja, remisja), z rożnymi podtypami ChAD (typ I, typ II+ BNO), czy też w różnych stadiach zaawansowana choroby (staging), a grupą zdrowych ochotników. Stężenie miedzi u pacjentów znajdujących się w stadium 1 było jednak istotnie statystycznie wyższe w porównaniu do pozostałych pacjentów, znajdujących się w bardziej zaawansowanych fazach choroby (stadium 2+3+4), (β =0,22; p=0,02). Ponadto stężenie miedzi było tym wyższe im późniejszy był wiek zachorowania (β =0,33; p<0,001) oraz tym niższe im więcej było przebytych epizodów choroby (β =-0,23; p=0,02), (model regresji wielorakiej, adj R2=0,19, p=0,0001).

Wnioski:
Przedstawione powyżej zależności mogą odzwierciedlać procesy patofizjologiczne zachodzące w przebiegu ChAD (takie jak np. reakcja zapalna oraz stres oksydacyjny) i osiągające różną intensywność w zależności od jej zaawansowania.