Cel:
Celem pracy jest przedstawienie trudności w ocenie poczytalności sprawcy, dokonującego tzw. samobójstwa rozszerzonego, które w Polsce jest utożsamiane z występowaniem u niego tempore criminis głębokich zaburzeń depresyjnych.

Metoda:
Przypadek: Przedstawiono przypadek mężczyzny, który zabił żonę i dwoje swoich dzieci. Sam usiłował popełnić samobójstwo poprzez podcięcie żyletką żył.

Wnioski:
Komentarz: Autorzy zwracając uwagę na trudności diagnostyczne, jakie pojawiły się w analizowanym przypadku, wskazują na konieczność wyjścia poza fenomenologiczny aspekt „samobójstwa rozszerzonego” i potrzebę wielopłaszczyznowej oceny klinicznej sprawcy. Rzadkość tego rodzaju czynów i niska przeżywalność sprawców powoduje, że biegli nie mają dużych doświadczeń opiniodawczych. Stąd konieczność dużej dokładności badań i ostrożności w ocenach.