Cel pracy:
Pandemia wirusa SARS-CoV-2 aktualnie odgrywa znacząca rolę w codziennym funkcjonowaniu całego społeczeństwa. Jej wpływ na stan psychiczny ludzi nie został jeszcze w pełni poznany. W literaturze można spotkać się z badaniami zwracającymi uwagę na współwystępowanie stanu zagrożenia epidemiologicznego z zaburzeniami psychicznymi takimi jak zaburzenia depresyjne, zaburzenia lękowe, zaburzenia snu, czy uzależnienia. Podkreśla się wzrost ryzyka wystąpienia tych zaburzeń u personelu medycznego. Celem niniejszej pracy jest porównanie ujawniania się zaburzeń lękowych i depresyjnych oraz próba identyfikacji czynników wpływających na ich występowanie wśród pracowników systemu ochrony zdrowia i osób nie wykonujących zawodu medycznego.

Metoda:
Przeprowadzono badanie ankietowe z udziałem 921 osób przy użyciu skali Hospital Anxiety and Depression Scale Modified (HADS-M) oraz przygotowanej w tym celu ankiety oceniającej postawy badanych wobec epidemii.

Wyniki:
Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że badane grupy nie różnią się w poziomie odczuwalnego lęku oraz poziomu depresyjności, jednak miały one inne postawy wobec epidemii. Zidentyfikowano szereg czynników zwiększających ryzyko ujawnienia się opisywanych zaburzeń. Pośród zawodów medycznych pielęgniarki są grupą zawodową szczególnie narażoną na wystąpienie zaburzeń lękowych.

Wnioski:
Epidemia ma znaczący wpływ na dobrostan psychiczny człowieka. Poznanie czynników wpływających na wzrost ryzyka wystąpienia zaburzeń psychicznych i ich rozpowszechnienie w czasie epidemii może umożliwić identyfikację osób szczególnie zagrożonych ich wystąpieniem. Wiedza ta, wynikająca z eksploracji empirycznych, stanowi podstawę do wdrożenia działań profilaktycznych i terapeutycznych wśród osób dotkniętych zaburzeniami psychicznymi w czasie pandemii.