PL EN
Zaburzenia depresyjne wśród pensjonariuszy ośrodka opieki długoterminowej w obliczu izolacji spowodowanej pandemią COVID-19
 
Więcej
Ukryj
1
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Wydział Nauk o Zdrowiu w Bytomiu, Szkoła Doktorska Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
 
2
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Katedra Toksykologii i Uzależnień, Wydział Nauk o Zdrowiu w Bytomiu, Zakład Toksykologii i Ochrony Zdrowia w Środowisku Pracy
 
3
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Wydział Nauk o Zdrowiu w Katowicach, Szkoła Doktorska Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach
 
4
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Wydział Nauk o Zdrowiu w Bytomiu, Katedra Polityki Zdrowia Publicznego, Zakład Zdrowia Publicznego
 
5
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Wydział Nauk o Zdrowiu w Bytomiu, Katedra Dietetyki, Zakład Żywienia Człowieka
 
 
Data nadesłania: 04-08-2020
 
 
Data ostatniej rewizji: 01-09-2020
 
 
Data akceptacji: 01-09-2020
 
 
Data publikacji online: 27-02-2022
 
 
Data publikacji: 27-02-2022
 
 
Autor do korespondencji
Michał Górski   

Szkoła Doktorska Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach, Wydział Nauk o Zdrowiu w Bytomiu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
 
 
Psychiatr Pol 2022;56(1):101-114
 
SŁOWA KLUCZOWE
DZIEDZINY
STRESZCZENIE
Cel pracy:
Głównym celem pracy była ocena wpływu izolacji społecznej i rodzinnej z powodu COVID19 na samopoczucie psychiczne pacjentów przebywających w zakładzie opiekuńczo-leczniczym oraz ocena skuteczności podjętych działań terapeutycznych.

Metoda:
Badanie przeprowadzono wśród chorych przebywających w zakładzie opiekuńczo-leczniczym (58 chorych). Do oceny stopnia nasilenia zaburzeń depresyjnych zastosowano krótką formę Geriatrycznej Skali Oceny Depresji. Porównano również liczbę interwencji medycznych i psychologicznych w poszczególnych miesiącach izolacji.

Wyniki:
W lutym 2020 roku, kiedy nie było żadnej izolacji, 87,9% badanej grupy nie cierpiało na depresję w porównaniu z 72,4% w okresie pełnej izolacji. Po wprowadzeniu metod kontrolowanego kontaktu z najbliższymi, liczba osób bez objawów depresyjnych ponownie wzrosła. W okresie pełnej izolacji wykonano średnio 1,76 interwencji medycznych i 0,23 interwencji psychologicznych na jednego pacjenta.

Wnioski:
Liczba interwencji medycznych i psychologicznych była większa w okresie pełnej izolacji w porównaniu z miesiącami, w których nie wprowadzono ograniczeń związanych z pandemią COVID19. Po wprowadzeniu pełnej izolacji wyniki w GDS były istotnie wyższe, co oznacza, że pacjenci byli w większym stopniu narażeni na zaburzenia depresyjne niż w miesiącach bez izolacji.

eISSN:2391-5854
ISSN:0033-2674
Journals System - logo
Scroll to top