Cel:
Celem pracy było określenie zależności pomiędzy funkcjonalnością narządu żucia a poczuciem depresji u pacjentów po 55 roku życia zamieszkałych w środowisku rodzinnym i domach pomocy społecznej.

Metoda:
Do oceny samopoczucia pacjentów i ich stanu/poczucia depresji posłużono się skróconą wersją Geriatrycznej Skali Depresji. Ocenę kliniczną czynności narządu żucia wykonano podczas jednej wizyty w świetle naturalnym. Kryterium klinicznym zachowania funkcjonalności narządu żucia, przyjętym przez Światową Organizację Zdrowia, był kontakt zwarciowy co najmniej 20 zębów przeciwstawnych, naturalnych lub sztucznych.

Wyniki:
W grupie z niską liczbą punktów wg GDS (0–5) statystycznie istotnie wyższy odsetek osób z domów rodzinnych (69,4%) miał zachowaną funkcjonalność narządu żucia niż z DPS (23,5%). Natomiast u osób z wyższą liczbą punktów uzyskanych w GDS (6–15), statystycznie istotnie wyższy odsetek pacjentów z DPS (70,8%) nie miał zachowanej funkcjonalności narządu żucia niż w domach rodzinnych (41,7%).

Wnioski:
U pacjentów z domów pomocy społecznej, u których występowało poczucie depresji, częściej stwierdzano brak funkcjonalności narządu żucia niż u pacjentów z domów rodzinnych, u których również stwierdzono poczucie depresji. Występowanie poczucia depresji o rosnącym nasileniu wpływało znacząco na niższy wskaźnik zachowanej funkcjonalności narządu żucia lub odwrotnie.