Cel pracy:
Tatuaż i kolczykowanie ciała stają się coraz bardziej popularne. Psychologiczne podejście do takich modyfikacji ciała wciąż pozostaje heterogeniczne. Celem niniejszej replikacji było oszacowanie poziomu satysfakcji z życia i samooceny oraz ujawnienie subiektywnie doświadczanych objawów zaburzeń zdrowia psychicznego u osób, które deklarowały posiadanie tatuażu i/lub piercingu w trakcie epidemii koronawirusa.

Metoda:
Badania zostały przeprowadzone w okresie od kwietnia do czerwca 2020 w formie on-line. Uczestnicy (N = 557) byli w wieku 15-68 lat.

Wyniki:
Nie stwierdzono istotnych różnic w postrzeganej satysfakcji z życia, samoocenie i ocenie zdrowia psychicznego pomiędzy osobami z modyfikacjami ciała i bez nich. Ujawnione różnice w wymiarach samooceny oraz ilości subiektywnie odczuwanych objawów depresji okazały się mieć charakter przypadkowy.

Wnioski:
Wszyscy uczestnicy badania (niezależnie od posiadania modyfikacji ciała) mieli świadomość posiadania i umięjętności wykorzystania zasobów osobistych, by radzić sobie z sytuacją pandemii COVID-19. Modyfikacje ciała nie należy traktować jako czynnik ryzyka. Szczególnie wśród osób wytatuowanych wraz ze wzrostem satysfakcji z życia wzrastała samoocena funkcjonowania psychologicznego.