Cel pracy:
Dysmorfia mięśniowa jest zaburzeniem polegającym na nieprawidłowej ocenie własnego ciała jako zbyt szczupłego i niedostatecznie muskularnego. Dane na temat dysmorfii w populacji kobiet są nadal ograniczone. Celem badania była kulturowa adaptacja i walidacja Muscle Dysmorphic Disorder Inventory (MDDI) autorstwa Hildebrandta i wsp. (2004) w populacji kobiet.

Metoda:
W badaniu wzięły udział 204 kobiety w wieku od 18 do 35 lat. Oprócz MDDI wykorzystano: 1) kwestionariusz osobowy do kontroli zmiennych drugorzędnych (np. BMI, orientacja seksualna, samoocena zdrowia), 2) Kwestionariusz Wizerunku Ciała (KWCO) do sprawdzenia trafności walidowanego narzędzia oraz 3) podskalę kwestionariusza KOMPAN do operacjonalizacji zmiennej „aktywność fizyczna”.

Wyniki:
Odnotowano, że istnieją różnice międzygrupowe w zakresie natężenia symptomów dysmorfii mięśniowej w badanej próbie między kobietami zaangażowanymi w aktywność fizyczną w czasie wolnym w stopniu umiarkowanym i dużym. Udowodniono, że im wyższa wartość wskaźnika BMI oraz im większa różnica między realną i oczekiwaną masą ciała, tym większe natężenie symptomów dysmorfii mięśniowej u badanych kobiet.

Wnioski:
Wyniki badań potwierdziły trójczynnikową struktury MDDI-PL oraz dowiodły jego zadowalającej rzetelności zarówno jako całości, jak i jego odrębnych podskal. MDDI-PL można stosować jako narzędzie przesiewowe, zwłaszcza do badania kobiet podejmujących aktywność fizyczną (także zawodniczo).