Cel:
Celem pracy była ocena rozpowszechnienia dokonywania samouszkodzeń wśród młodzieży w wieku od 16 do 19 roku życia oraz wskazanie zmiennych demograficznych, wybranych zmiennych środowiskowych i zachowań ryzykowanych współwystępujących z dokonywaniem samouszkodzeń przez badanych.

Metoda:
Grupa badana i metoda: Badaniami objęto 5 685 osób: dziewcząt i chłopców, w wieku od 16 do 19 roku życia. W pracy zastosowano Ankietę własnej konstrukcji.

Wyniki:
Wyniki: Stwierdzono istotne statystycznie różnice między liczbą młodzieży dokonującej i niedokonującej samouszkodzeń, która stosuje środki psychoaktywne, dokonuje prób samobójczych, upija się, ucieka z domu, zgłasza konflikty z rodzicami, doświadcza przemocy ze strony rodziców i rówieśników oraz informuje o uzależnieniu od alkoholu członka rodziny.

Wnioski:
1. Samouszkodzeń dokonuje 14% badanej młodzieży w wieku od 16 do 19 roku życia, istotnie więcej dziewcząt niż chłopców. 2. Istotnie więcej młodzieży dokonującej niż niedokonującej samouszkodzeń informuje o stosowaniu środków psychoaktywnych, upijaniu się, planach samobójczych, dokonywaniu prób samobójczych, ucieczkach z domu, zaniedbywaniu nauki oraz częściej spożywa alkohol. 3. Istotnie więcej badanej młodzieży dokonującej niż niedokonującej samouszkodzeń wychowuje się w rodzinie niepełnej, informuje o uzależnieniu od alkoholu członka rodziny, konfliktach z rodzicami i doświadczanej ze strony rodziców i rówieśników przemocy psychicznej i fizycznej. Istotnie więcej dziewcząt dokonujących niż niedokonujących samouszkodzeń doświadczało przemocy seksualnej. 4. Dokonywanie samouszkodzeń przez badaną młodzież współwystępuje z czynnikami motywującymi do tego rodzaju zachowań: poczuciem bezradności, odrzucenia, osamotnienia, poczuciem winy, złości, impulsywnością, chęcią zemsty, trudnościami w nauce, nieporozumieniami z rodzicami i rówieśnikami.