Anemia i depresja są powszechne u osób w podeszłym wieku i stanowią istotny problem medyczny, społeczny i ekonomiczny świata. Obydwa zaburzenia wiążą się z niską jakością życia, wielochorobowością, zwiększonym ryzykiem śmierci. Równoczesne występowanie anemii i depresji zostało potwierdzone w badaniach, ale mechanizmy i konsekwencje kliniczne tej koegzystencji nie zostały dotąd w pełni wyjaśnione. Istnieje szereg powiązań pomiędzy anemią a depresją takich jak wspólne czynniki etiologiczne, niski status socjoekonomiczny pacjentów, niskie wykształcenie oraz mniejsza aktywność fizyczna. W obydwu zaburzeniach stwierdza się te same patologiczne zmiany zależne od wieku (zwłaszcza obecność stanu zapalnego i stresu oksydacyjnego, zmiany degeneracyjne tkanek i narządów), niedobory żelaza czy witamin (B12, kwasu foliowego), zaburzenia hormonalne (zwłaszcza choroby tarczycy, niedobory hormonów płciowych). Zarówno anemia jak i depresja u osób starszych są w niewystarczającym stopniu rozpoznawane i w rezultacie często nie są leczone. Diagnostyka i leczenie obu zaburzeń u osób podeszłym wieku wykazują pewne różnice w stosunku do postępowania w innych grupach wiekowych. Niniejsza praca zawiera przegląd literatury dotyczących wspólnego występowania anemii i depresji u osób w podeszłym wieku oraz rekomendacje postępowania.